18-8-15

Wat was dat een mooie ervaring bij Chinamans Creek. We mochten een kano lenen zijn een stukje gaan varen en we hebben nog gezwommen. Doug nodigde ons uit voor een safari in z'n Suzuki om kangoeroes te spotten en hij heeft van alles verteld over welke planten je kunt eten en over alle flora en fauna. Hij is écht een lokale beroemdheid. Hij heeft de grootste kangoeroe in gevangenschap gehad. Deze 2,5 meter grote kangoeroe heette Doogle en Doug kon er allemaal trucjes mee. Een keer ging het bijna mis met een journaliste. Als kangoeroes in de aanval gaan leunen ze op hun staart en kunnen ze je met de vlijmscherpe nagels van hun achterpoten helemaal open rijten. De journaliste keek iets te lang en Doogle scheurde haar broek van haar lijf en ze stond verstijfd in haar roze onderbroekje met haar broek op haar enkels. Er schijnt een filmpje van te zijn dat elke kerst nog wordt vertoond als televisie-blooper.
We hebben lekker wijntjes gedronken met Doug en kregen een hele hoop vers gevangen vis die we zelf hebben schoongemaakt. Als vegetariër moest ik hier wel even over nadenken maar ik heb toch meegeholpen en ze waren heerlijk!!
Doug heeft ook een hond, Deagon, die was echt te gek! Nog nooit een hond meegemaakt die zo dol was op knuffelen. Ik heb bij dezen een nieuwe lievelingshond, de border collie.
De volgend ochtend zijn we, volledig opgeladen, goed gevoed en dankbaar voor deze ontmoeting, weer op pad gegaan.
Vandaag niet heel ver gereden want we hebben een relaxt reisplan, we gaan pas morgen naar Coober Pedy. Nu staan we op een prachtige plek naast een zoutmeer. Het stikt van de vliegen als de zon schijnt, maar dat waren we wel vergeten nadat we bijna waren aangevallen door een vogel. Best spannend als zo'n vogel ineens een duikvlucht neemt richting je hoofd. Gelukkig kent Saar wat Aboriginal-trucs, namelijk: stenen gooien. Als je t even niet weet met een agressief dier (uitzonderingen zoals de witte haai daargelaten) moet je stenen gooien. We hebben het allemaal overleefd en de dag beëindigd met een kampvuur. We houden alles aardig basic maar waar we niet op besparen is lekker eten. Saar en Joe kunnen heel goed koken dus we eten elke avond echt extreem lekker.
Ik heb hier weinig ontvangst op m'n telefoon en ik heb ook bijna geen beltegoed meer dus ik zal als t kan een verhaaltje plaatsen op m'n blog. Als je even niks van me hoort is dit dus de reden en kun je er vanuit gaan dat ik niet ben opgegeten door een krokodil of een haai.
Veel liefde uit de Outback, mates!