Terug naar de start.. af

Doordat ik mijn vlucht had gewijzigd moest ik wel even een nachtje doorhalen en een paar uur slapen op het vliegveld. Rond 6 uur kwam ik aan bij Rosie en de lieve schat had haar wekker gezet en maakte een ontbijtje voor me. Twee dagen erna ging ik alweer naar Warrnambool. Het waren hectische weken in Australië. Iedereen was druk, druk, druk. Rosie deed zoals altijd weer miljoenen dingen tegelijk. Mijn oude huis werd helemaal opgeknapt om te verhuren als Airbnb. Bij mijn Nederlandse vrienden is het gelukkig altijd superfijn en vertrouwd dus daar ging ik lekker veel heen. Toen kerst eenmaal kwam ontspande iedereen ook en gingen ze allemaal van het hectische Melbourne weer terug naar Warrni.
Kerst was super. Ik en Chloe, Rosie's huisgenoot uit Engeland, mochten mee naar Rosie's familie voor kerst. Het was een hele mooie dag met een heel fijn familiegevoel.
Daarna zijn we nog op een spontane roadtrip gegaan in Rosie's legendarische blauwe bus naar het prachtige Johanna Beach. Hete surfersboys.. eh ik bedoel de zonsondergang kijken op het strand. Helemaal uitgewaaid in de laatste dagen van het jaar.
Ik was ervan overtuigd dat ze allemaal wel oud en nieuw zouden vieren in Melbourne maar dit keer dus niet. Ze bleven allemaal in Warrni! Rosie kocht een kaartje voor me voor het feest en aangezien ik toch al erge FOMO heb ben ik dus ook gebleven en aanvaarde ik de consequenties maar... Het feestje was episch! De ochtend erop wat minder. Ik kwam thuis om 2 uur 's nachts, moest opstaan om 4:30 om een huurauto op te halen, weg rijden om 6 uur, onderweg een vriendin van me afgezet, na 4 uur rijden en bijna in slaap vallen de auto teruggebracht naar het verhuurbedrijf en hop naar het vliegveld. Wat een missie! Maar het feestje waar al mijn vrienden bij elkaar waren en het afscheid kunnen nemen van ze was het waard en de auto die ik reed was een Chrysler Jeep en waarschijnlijk zal ik mijn hele leven nooit meer zo'n mooie bak rijden. Soms moet je de gestoorde missies aangaan. Ze noemen het ook wel: going out with a bang!
Eerste vlucht was vreselijk omdat het een gare budgetvlucht was. Door enorme vertraging miste ik bijna mijn tweede vlucht. Ik rende letterlijk het vliegtuig in. Wel heerlijk geslapen. Toen 9 uur rondgehangen op het vliegveld van Abu Dhabi. Wat minder erg was dan het klinkt want ik had een lounge set om op te crashen en uren aan 'true crime' podcasts. En toen, eindelijk, de laatste vlucht.
Ik had het moment maanden gevreesd. Ik heb in zo'n paradijs geleefd dat ik steeds meer afkeer kreeg van Nederland. Hoe moest ik ooit weer aarden in dat grauwe, platte land met zo'n armoede aan wilde natuur en dat keurslijf waar je in geduwd wordt? Ik had dromen dat ik Schiphol niet uit wilde en huilend bleef zitten bij de bagageband, dagenlang. Maar ik landde, mijn ouders stonden er, dikke knuffels, positieve gevoelens en nu ben ik er toch alweer twee weken. Eerste week was super, tweede week was moeilijk. En zo zal het wel een beetje gaan voorlopig. Als je me vraagt: En wat ga je nu doen dan??? Dan weet ik het antwoord niet en vraag dan ook maar niet te lang door. Heeft toch geen zin. Ik ben er nu en dat is goed. Avontuur Nederland is pas net begonnen..