Het magische Zuiden Deel 2

Mijn beste maatje uit Mount Maunganui kwam ook nog naar Queenstown en dat was echt helemaal te gek! In de week nadat mijn vriendin wegging en hij kwam ging ik even op een 'solo missie'. Ik vind dat van tijd tot tijd echt heerlijk. Ik ging naar de gletsjers van Fox Glacier en Franz Josef Glacier. Busrit van 8 uur maar zo mooi dat het me niet uitmaakte. Toen ik de Tasman Sea zag voelde ik mijn hart sneller kloppen. Ben toch een 'waterbaby' zoals ze dat hier noemen. Ik ben heel gelukkig als ik bij de zee ben.
Ik kwam aan in Fox Glacier eind van de middag en had de hele hostelkamer voor mezelf. Toen kwam ik erachter dat ik m'n jas in de bus had laten liggen. Ik even gebeld en de dag erna kwam de bus weer door het plaatsje en kon ik m zo ophalen. Het was dezelfde buschauffeur waar ik al een praatje mee had gemaakt de dag ervoor omdat hij uit België kwam. Hij bood mij een gratis lift aan naar Franz Josef. Daar heb ik een hele mooie wandeling naar de gletsjer gemaakt.
Terug naar Fox moest ik liften. Voor het eerst in m'n eentje. Al snel werd ik opgepikt door een kerel en we raakten aan de praat. Ik zocht een baantje voor onderdak (wwooffen) en hij had een baantje voor me. We waren beiden helemaal enthousiast door het enorme toeval (hij pikte normaal nooit lifters op en ik lift normaal nooit) en hoe ontzettend mooi het uitkwam qua timing. Ik zou beginnen na Queenstown.
Terug in QTown kwam m'n 'bestie' en zijn we naar Wanaka gegaan. Daar waren toevallig twee vrienden uit de Mount en we hebben twee supergezellige dagen gehad. Vooral veel gezopen en gelachen. Ik zie ze begin november weer en daar heb ik heel veel zin in!
Toen weer naar Fox. Een piepklein gehucht met 300 inwoners. Ik moest motelkamers schoonmaken. Prima baantje. Het huis waar ik verbleef was echt superluxe en die kerel en z'n vrouw waren echt de aardigste mensen ooit. Mijn collega, Tako uit Taiwan, werd al snel een vriendin. We deelden samen het huis. En haar Franse vriendin werd ook mijn vriendin. Met z'n drieën hebben we heel veel leuke dagen gehad. Ik vond het zo bijzonder dat Tako en ik zo veel overeenkomsten hadden. Daarom is reizen zo goed voor een mens, je komt erachter dat iedereen hetzelfde is. Van Nederland tot Taiwan, we hebben allemaal dezelfde trekjes.
Ik ben drie weken in Fox geweest en halverwege dacht ik dat ik dood ging van verveling. Geen geld om naar de kroeg te gaan, geen auto, helft van de tijd kloteweer. Maar tegen het einde ging ik me hechten aan het hele gebeuren daar en ging ik met een brok in m'n keel weg. Ik weet zeker dat ik altijd een plekje heb daar.
Maar niet lang getreurd, ik ging doen waar ik al van droomde sinds ik in NZ was: de Abel Tasman Coastal Walk. Een meerdaagse 'Great Walk of NZ', langs de mooiste tropische stranden. Je slaapt in hutten of in je tent. Ik had geen tent dus ik had 3 nachten in hutten geboekt dus ik moest zorgen dat ik er op tijd was elke dag. De eerste dag heb ik 6 uur gelopen, tweede dag 8 uur, derde dag 4,5 uur en de laatste dag ook zoiets. Ik had veel te veel water meegenomen want ik wist niet dat je bij elke hut schoon water had. Mijn slaapzak was veel te dun dus heb drie nachten amper geslapen van de kou. Wat beginnersfouten hier en daar maar aan de andere kant ook veel goede voorbereidingen. De Abel Tasman Walk is echt een van de hoogtepunten uit mijn hele leven geweest. Ik vind het moeilijk te beschrijven wat het voor me heeft betekend maar het was de absolute Missie der solo missies. Fijn om op mezelf aangewezen te zijn. Het was geen moeilijke tocht maar de uitdaging van het goed voorbereiden en de uren lopen was een overwinning. Onderweg zag ik Weka's en zeehonden spelen in het water, de mooiste bounty stranden met het mooiste, blauwste water en de meest adembenemende uitzichten ooit. Ik zal deze ervaring voor altijd bij me dragen. Het klinkt een beetje emo maar ik heb menig keer tranen in mijn ogen gehad van geluk.
Toen ik uit het park liep was ik een klein beetje verdrietig dat het erop zat maar ik had ook wel erg trek in een bakkie pleur en chips dus: op naar Nelson! De zonnigste plaats op het Zuidereiland. Had wel behoefte aan zon en strand. Ik zou weer gaan wwooffen op een kleine schapenboerderij, 15 min van de stad.
Ik kwam daar gisteren aan en ik wist het meteen: ik heb het weer eens getroffen. Supertoffe kerel met drie allerleukste honden op de mooiste boerderij die ik ooit heb gezien. Ik slaap in een caravan die uitkijkt op de oceaan over de groene heuvels. Ik moet 4 uurtjes per dag onkruid wieden en de rest van de tijd mag ik doen wat ik wil. Zoals wat ik nu aan het doen ben, koffie drinken op een terras en dit lange verhaal typen.
Life is sweet as!