Mango Madness

Even weer bijpraten. Ik zit nu op een mangofarm in de buurt van Darwin. Uiteindelijk ben ik best al een tijdje in Darwin en omgeving. Gek eigenlijk. Het is niet de meest bruisende stad, er wonen allemaal rare mannen en het is snikheet op een nare manier. O, en je zou ook zomaar een slang kunnen tegenkomen in de wc (is nog niet gebeurd, maar klinkt wel smeuïg). Toch voel ik me er wel thuis.
Wilde twee weken terug nog in een opwelling naar Cairns maar besloot om toch nog even te blijven om wat geld te verdienen. Je verdient hier wel lekker namelijk. Ik had m'n botenbaantje opgezegd want ik was het spuugzat. Ik had het ook een beetje voor mezelf verpest daar. Ik was het vaak niet eens met m'n leidinggevende, hoewel we het heel goed konden vinden en steeds nieuwe R&B liedjes aan elkaar lieten horen. Omdat ik in m'n uppie werkte kon ik m'n frustratie niet echt delen. Een aantal keer had ik een beetje een brutale mond naar hem en op een dag was hij het zat en nam hij z'n speaker niet meer mee (dus geen muziek meer en dat was echt het enige wat me op de been hield) en deed hij twee weken lang zó kil en chagrijnig tegen me dat ik het niet meer aankon. Uiteindelijk hebben we het uitgepraat en zijn we goed 'uit elkaar' gegaan. Ik was even heel opgelucht maar na 1,5 dag werkloos zijn was ik het zat. Ik reageerde 's ochtends op een Facebook oproep en 's middags zat ik op de mangofarm. Ik heb niemand uit m'n huis kunnen dag zeggen. Was heel stom. Ik heb geen afscheid kunnen nemen van dat Nederlandse meisje waar ik al bijna 2 maanden mee woonde want ze was boodschappen doen want ze ging de dag erna naar Melbourne. Toen ik hier net was voelde ik me even heel ellendig. Maar nu is het dikke prima. Het zijn onvoorspelbare dagen qua werktijden. Eerste dag 9 uur, de dagen erop maar 6 vanwege regenbuien en falende machines. Gister ineens weer bijna 11 en vandaag 12 uur (!!). Dat is mij een beetje te lang om mango's te sorteren. Ik ben helemaal op. Het is hier wel gezellig. Je vormt een soort familie hier omdat je allemaal in hetzelfde schuitje zit.
De verdeling is hier ongeveer 60% Duitsers, 20% Fransen en de rest is overig. Ik ben de enige Hollander. Ik ging in het begin zonder na te denken het meest bij de Duitsers zitten. In de eerste plaats omdat ik bijna alles wel versta, bij de Fransen beperkt mijn vocabulaire zich tot het broodassortiment op de camping. Naarmate de tijd verstrijkt leer ik iedereen wel kennen en is iedereen heel tof, zelfs de Fransen! Het lijkt alsof iedereen overal waar ik kom een hekel heeft aan de Fransen. Ergens snap ik wel dat ze soms een beetje arrogant overkomen. Ze spreken alleen maar Frans, zelfs met niet-Franstaligen erbij, en ze kunnen een bepaalde manier van doen hebben die wat afstandelijk is. Tuurlijk is het onzin, maar het is wel een beetje grappig al die vooroordelen. Als Dutchie heb je het wel goed want iedereen denkt meteen aan wiet en dat is een natuurlijk prettige associatie. Leuke bijkomstigheid: ik leer wel weer goed Duits te spreken. Mijn Frans blijft hopeloos.
De 20e is het einde van het mangoseizoen en daarna ga ik weer naar mijn superleuke huis in Darwin. Ik woon aan James St. met een stuk of 10 hele leuke huisgenoten die ik zelfs een beetje mis nu. Laatst stuurde een ervan een Facebook bericht dat ze me ook misten. Daar werd ik heel blij van. Wat een verschil maakt het als je vrienden hebt om je heen. Ik weet nog hoe eenzaam ik me in het begin voelde in Melbourne totdat ik Joe en Eri ontmoette en toen werd Australië ineens een groot feest. Misschien ben ik daarom wel nog steeds in Darwin. Want daar is James Street 4.