Laatste maand in NZ

Het is tijd om af te ronden. Helemaal omdat ik toch alweer twee weken in Nederland ben. En dit blog werd al zo slecht onderhouden dat ik het eens uit zijn lijden moet verlossen.
Op 1 januari vloog ik terug en kwam 2 januari om 14:00 aan maar het verhaal was gebleven bij de Abel Tasman in oktober.
Daarna ging ik dus naar die boerderij in Nelson. Ik heb daar echt een prachtige maand gehad. Ontzettend genoten van de plek en veel leuke tripjes gedaan. Onder andere naar Elaine Bay in de adembenemende Marlborough Sounds. Het was een prachtig leven. Beetje onkruid wieden 4 uur per dag en dan de dagen vullen met wandelen, houtsnijwerk maken, tekenen, muziek luisteren, biertjes drinken in de zon.
Maar mijn einddatum zat eraan te komen dus voordat ik NZ moest verlaten sowieso nog even langs mijn geliefde Mount Maunganui. Toen de bus daar in de ochtend binnen reed voelde ik me echt thuisgekomen. Ik zag de Mount weer aan de horizon en alles was volkomen gelukkig. Ik heb de hele tijd gelogeerd bij de ouders van mijn vriend, Ben. Het zijn echt de allerliefste mensen ooit! Goeie kiwi humor (mijn favoriete humor) en zoveel warmte. Mijn kiwi ouders, Jeff en Linda. De twee weken waren vol gezelligheid, al mijn vrienden weer zien, strand barbecues en veel zwemmen en surfen. Oh, surfen. Wat is dat toch LEVEN!! Een dag niet gesurfd is een dag niet geleefd. Ging even stroef in het begin maar op mijn laatste dag in de Mount leken alle elementen mij een prachtig vaarwel te zeggen. De zon scheen volop, de golven waren perfect en ik had de beste surf ooit.
Mijn vrienden, Ben en Jake, hebben zelfs nog geld bijgelegd zodat ik nog een halve week langer kon blijven zodat ik bij Jake's verjaardag kon zijn. Wat een helden! De verjaardag was zo leuk! Biertjes drinken en hiphop luisteren in een oeroude reusachtige boom. En doordat ik een halve week langer kon blijven kon ik mijn beste vriendinnetje en voormalig huisgenoot, Lily, nog net zien want die kwam net terug. Gouden tijden..
Maar toen kwam de dag van vertrek... Ik werd 's ochtends uitgezwaaid door mijn beste vriendinnetjes. Toen ik wegreed met de bus brak mijn hart maar voelde ik me ook dankbaar. Het was de mooiste tijd en het wordt nooit meer zoals toen maar ik heb hem meegemaakt. Op naar Australia!